Ik wil graag
leerkracht worden om verschillende redenen. Vooreerst is het een boeiende job
omdat je in contact komt met allerlei soorten mensen. Iedere dag, iedere klas
is een nieuwe uitdaging. Het sociale aspect spreekt me dus erg aan.
Ook biedt het
onderwijs veel praktische voordelen. Ik denk dan meteen aan de werkzekerheid
die men geniet eenmaal men vastbenoemd raakt. In deze economisch moeilijke
tijden kan dit zeker een reden zijn om over te stappen naar het onderwijs.
Bovendien is er naar mijn vak (Frans) veel vraag. Als je in het onderwijs staat
heb je nog vele vrije uren, die je kunt investeren in meer tijd voor je gezin
en/of eventueel een bijberoep.
Uiteraard
voldoen alleen deze praktische redenen niet om voor het onderwijs te kiezen.
Een leerkracht moet gepassioneerd zijn door zijn vak en ook competent zijn.
Bovendien moet hij deze passie ook weten over te dragen op zijn leerlingen. Wat
vaak geen gemakkelijk job is! Daarom moet een leerkracht de student kunnen
boeien. Maar naast kennis overbrengen moet een leraar ook ‘opvoeden’. Daarvoor
is veel mensenkennis vereist. Het is belangrijk dat hij zijn leerlingen, collega’s
en de ouders op een menselijke, volwassen en gelijke manier behandelt en begrip
toont voor eventuele problemen.
Een
leerkracht moet ook goed kunnen samenwerken. Daarmee bedoel ik dat hij moet
kunnen werken in teamverband zodat er een leuke band ontstaat tussen de
verschillende leden van het schoolteam. Dus niet alleen de relatie
leerkracht-leerling is heel belangrijk maar ook de relatie leerkrachten
onderling.
Het huidige
onderwijs, en dan vooral het secundair ASO en later het hoger onderwijs, vind
ik persoonlijk te theoretisch en te saai ingevuld. Dit kan misschien
verschillen van school tot school maar dit is hoe ik het beleefde. Men wil de
leerling graag voorbereiden op het latere werkleven maar toch kan men maar niet
afstappen van die theoretische en academische toets. Ik geef een voorbeeld over
de lessen Frans in het secundair ASO, omdat dit belangrijk zal zijn voor mij.
In de eerste jaren secundair leert de student veel grammatica en woorden. Maar
vaak onderwijst men alles heel saai waardoor leerlingen snel de interesse
verliezen en eerder een afkeer krijgen van het vak. Bovendien leert men vaak
woorden die in het dagelijkse leven toch nooit gebruikt worden en als studenten
dan een gesprek willen voeren met een fransman,
begrijpen ze die dan niet. In de hogere cyclus van het secundair leren
de studenten dan vaak cultuur en literatuur, heel interessant, maar daarmee
zijn ze nog steeds niet verder geholpen. Ze komen in een bedrijf terecht en
kunnen amper Frans. Daarom wil ik later mijn leerlingen graag op een boeiende
manier zaken aanleren die voor hen nuttig zijn in de praktijk. Ik hoop dan om
vooral een ‘coole’ leerkracht te zijn en ik zal altijd proberen creatief en
innovatief te werk te gaan.
Dag Bruno!
BeantwoordenVerwijderenJe haalt in je visie een heleboel belangrijke kenmerken van een goede leerkracht aan.
De startperiode als leerkracht is vaak niet gemakkelijk. In het slechtste geval (en jammer genoeg zijn er veel starters in deze positie) kan je een lange periode alleen maar kortlopende interims doen, met weinig zicht op werkzekerheid… Dat is vaak de reden dat velen afhaken en een job buiten het onderwijs zoeken…
En “veel vrije uren”… tja, dat is denk ik voor veel leerkrachten een utopie. En zeker voor starters in het onderwijs! Je zal merken dat dit in de praktijk meestal niet het geval is.
Maar zoals je zelf aangeeft, is passie zeer belangrijk… En dan geeft het niet dat je heel wat uren steekt in je job. Dan doe je dat graag en dan voelt het niet altijd aan als "werken".
Ik ben blij te lezen dat jij de leerlingen later wil boeien, dat je je lessen creatief en innovatief wil aanpakken. Met deze ingesteldheid zal het beroep nooit saai voor je worden. Je blijft continu bezig met het zoeken naar manieren om leerlingen te motiveren en om de leerstof boeiend over te brengen en ervoor te zorgen dat zij iets hebben aan je lessen. En de positieve feedback die je daardoor krijgt van de leerlingen… daar doe je het uiteindelijk voor!
Groetjes, Elke